هنرمندانی که خودکشی کردند
چه عواملی باعث شد که این هنرمندان خودکشی کنند؟
فردی پراینز (Freddie Prinze)، ٢٢ ژوئن ١٩٥٤ ٢٩ ژانویه ١٩٧٧، کمدین بازی در فیلم «مرد و چیکو». مشکلات ناشی از افزایش وزن و دورگه بودن اش باعث احساس تنهایی و بیگانگی اش بود. با وجود یادداشت خودکشی پرایز، علت مرگ زودهنگام او؛ شلیک تصادفی گلوله ناشی از مصرف قرص های افسردگی «کوالد» گزارش شد.
«آن گاه که دیگر من از دنیا رفته ام، ماه زیبای آرویل موهای خیس از باران اش را پریشان می کند و تو دل شکسته بر روی پیکر بی جان من خم می شوی و من اهمیتی نمی دهم. چرا که می خواهم در آرامش به سر برم؛ به سان درختان سرسبز، هنگاهی که قطرات باران شاخه های نازک شان را خم می کند و من ساکت تر و سنگ دل تر از اکنونِ تو خواهم بود.»
سارا تیسدیل (Sara Teasdale) ١٩٣٣- ١٨٨٤ شاعره ی آمریکایی، متولد سنت لوئیس. وی چندین جلد کتاب شعر شامل «هلن از تروی» و «رودخانه های در راه دریا» از خود به جای گذاشته است. اشعار تیسدیل بسیار ظریف، احساسی و شخصی هستند. او بسیار احساساتی و گوشه گیر بود و سرانجام در ٤٨ سالگی پس از نوشتن یادداشت خودکشی اش خطاب به عاشقی که ترک اش کرده بود، خود را غرق کرد.خودکشی
کرت کوبین (Kurt Cobain) ٢٠ فوریه ١٩٦٧- ٨ آوریل ١٩٩٤ خواننده ی اصلی گروه نیروانا که در تمام دوران کودکی اش بیمار و مبتلا به برونشیت بود. جسد کرت را یک برق کار که برای نصب سیستم امنیتی به خانه ی او رفته بود، پیدا کرد. وقتی کسی در را به روی برق کار باز نکرد، او از پنجره به داخل خانه نگاهی انداخت. تا قبل از این که لکه های خون را کنار گوش جسد ببیند، فکر می کرد آن چه روی زمین افتاده است یک عروسک چوبی است.
وقتی پلیس در خانه را شکست، هنوز اسلحه در دست کرت به سمت چانه اش نشانه رفته بود. یادداشت خودکشی او که ـ با جوهر قرمز نوشته شده بود ـ کمی آن سوتر روی پیشخان آشپزخانه قرار داشت.
جون اریک هکسوم (Jon Erik Hexum) ٥ نوامبر ١٩٥٧- ١٨ اکتبر ١٩٨٤ هنرپیشه ی نقش فیناس باگ در فیلم «مسافران» در مقابل مینو پلوس. آن چه از هکسوم به جای مانده دقیقا یک یادداشت خودکشی نیست. ولی از ادبیات ارزشمندی برخوردار است؛ مرگ هکسوم بر اثر یک تصادف در هنگام بازی در سریال تلویزیونی «مخفی کاری» رخ داد.
آن جا که هکسوم می بایست با یک تفنگ مشقی به سر خود شلیک می کرد. ضربه ی ناشی از شلیک گلوله ی مشقی باعث شکسته شدن بخشی از جمجمه ی هکسوم و فرو رفتن استخوان های خرد شده به مغز وی شد؛ او شش روز بعد از این حادثه درگذشت.
«احساس می کنم باز به یکی از حمله های دیوانگی ام نزدیک می شوم. دیگر نمی توانم به این وضعیت وحشتناک ادامه دهم؛ این بار بهبود نخواهم یافت. صداهایی در سرم می شنوم و نمی توانم روی نوشته هایم تمرکز کنم. تاکنون مبارزه کرده ام ولی دیگر نمی توانم.»
ویرجینیا وولف (Virginia Woolf) ١٩٤١- ١٨٨٢ نویسنده ی صاحب نام انگلیسی که سبک جدیدی را در رمان نویسی آغاز کرد. وولف تعداد زیادی مقاله ی فمینیستی نوشته است. «اگر قرار باشد یک زن داستان بنویسد، باید پول و اتاقی از آن خود داشته باشد.» وولف جیب هایش را از سنگ پر کرد و خود را در رودخانه ی اوز، نزدیک خانه اش در ساسِکس غرق کرد.
سرجی اسنین (Sergei Esenin) ١٩٢٥- ١٨٩٥ شاعر روس که خود را از لوله های آب گرم سقف اتاقش حلق آویز کرد. روز قبل از آن، شعر خودکشی اش را با خون خودش نوشت.
«دنیای عزیز! دارم ترک ات می کنم؛ چون حوصله ا م سر رفته. فکر می کنم به قدر کافی زندگی کرده ام و می خوام تو رو با همه ی نگرانی هات ترک کنم، موفق باشی!»
جورج ساندرز (George Sanders) ١٩٠٦- ٢٥ آوریل ١٩٧٢ هنرپیشه ی فیلم هایی چون «تصویر دوریان گرِی»، «شبح و خانم مویر» و «همه چیز درباره ی ایو» صدای «شِر خان» در انیمیشن «کتاب جنگل» شرکت دیسنی. با مصرف تعداد زیادی قرص خواب خودکشی کرد.
هارت کرین (Hart Crane) ١٩٣٢- ١٨٩٩ از تاثیرگذارترین شاعران مدرنیست آمریکایی. با رفتارهای آزارنده و مخرب (حملات ناگهانی خشم، زیاده روی در نوشیدن الکل، بی بند و باری ) در سن ٣٢ سالگی خود را از عرشه ی کشتی به خلیج مکزیکو انداخت؛ جسد کرین هیچ وقت پیدا نشد.
لوپ ولز (Lupe Velez) ١٨ جولای ١٩٠٨- ١٣ دسامبر ١٩٤٤ هنرپیشه ی پرشور مکزیکی؛ با سابقه ی کار در چند تئاتر کمدی موزیکال که به کارش در سینما منجر شد. ولز در زمان زندگی اش در قریب به ٥٠ فیلم بازی کرد؛ ولی هیچ گاه نتوانست به ستاره ای که همیشه آرزویش را داشت تبدیل شود. ولز با خوردن تعداد زیادی قرص خواب آور خودکشی کرد «آینده، تنها پیری است و بیماری و درد... من باید در آرامش باشم و این تنها راه است.»
جیمز ویل (James Whale) ٢٩ مه ١٩٥٧- ٢٢ جولای ١٨٩٣ کارگردان فیلم هایی چون «فرانکنشتین»، «عروس فرانکنشتین» و «مرد نامرئی» در اوایل دهه ی ٤٠ پس از رونق افتادن فیلم های ترسناک در هالیوود، فیلم سازی را ترک گفت.
بعدها در فیلم «خدایان و هیولاها» ( ١٩٩٨) سِرایان مک کلان به ایفای نقش ویل پرداخت. ویل با نوشیدن مقدار زیادی الکل، پریدن در استخر خانه اش و کوبیدن سرش به کف استخر خودکشی کرد.
